Przez wiele lat anoreksja była uznawana tylko za zaburzenie psychiczne. Badania genetyczne nie dają jednoznacznej odpowiedzi na pytanie czy istnieje gen anoreksji, ponieważ nie można sprowokować typowo ludzkich zachowań na zwierzętach laboratoryjnych. Najbardziej prawdopodobną tezą jest to, że istnieje kilka genów powiązanych z tą chorobą. Badania przeprowadzone na bliźniętach jednojajowych wykazały, że bliźnięta, jeśli chorują na zaburzenia łaknienia, mają tendencję do zapadania na ten sam rodzaj zaburzenia łaknienia.

Większość osób chorych na anoreksję cierpi równocześnie na zaburzenia osobowości. Przy szukaniu powiązań między nimi trzeba zadać sobie pytanie, które z nich jest schorzeniem dominującym, a które towarzyszącym. Z jednej strony anoreksja może być manifestacją zaburzenia osobowości, lecz z drugiej - wpływ głodówki na umysł osoby chorej może dać efekty w postaci zaburzonej osobowości, zwłaszcza, że na anoreksję chorują głównie osoby w wieku dojrzewania, kiedy to kształtowana jest osobowość człowieka. Należy tutaj podkreślić, że wystąpienie jednocześnie zaburzenia osobowości i anoreksji nie jest regułą, a także i to, że zamiast zaburzeń opisanych poniżej, mogą wystąpić inne, mniej typowe.

Zaburzenia osobowości najczęściej powiązane z anoreksją to zaburzenia klasyfikowane jako obawowo-lękowe:

• zaburzenia osobowości obsesyjno-kompulsywne (osobowość anankastyczna) - nadmierne przywiązywanie uwagi do zasad i reguł, perfekcjonizm, ścisłe kontrolowanie kontaktów z innymi ludźmi, brak elastyczności i otwartości, poczucie lęku i niepewności w sytuacjach, których dana osoba nie może kontrolować, przedkładanie sumienności i przestrzegania zasad nad przyjemności i związki
• osobowość unikająca - unikanie kontaktów społecznych, trudności w nawiązywaniu stosunków z innymi ludźmi, a jednocześnie dążenie do uzyskania akceptacji otoczenia, często z towarzyszącą niską samooceną, izolowanie się na skutek obawy przed odrzuceniem, upokorzeniem i wstydem, nieumiejętność radzenia sobie w sytuacjach ryzykownych, związanych z nowymi doświadczeniami
• osobowość zależna - potrzeba bycia pod nieustanną opieką, uległość, strach przed opuszczeniem, przesuwanie odpowiedzialności za własne życiowe decyzje na innych, bierność jako wyraz lęku przed podejmowaniem błędnych decyzji, podtrzymywanie relacji i związków za wszelką cenę poprzez przedkładanie potrzeb innych osób ponad własne, często także tolerowanie przemocy i psychicznego znęcania się ze strony najbliższych osób

Oprócz powyższych wymienia się także osobowość schizoidalną, którą charakteryzuje unikanie przyjemnych doznań, chłód emocjonalny, brak umiejętności wyrażania uczuć i emocji, ograniczanie relacji z innymi ludźmi, tendencja do pozostawania samotnym, brak zainteresowania seksem.

Jednoczesne wystąpienie anoreksji i zaburzenia osobowości znacznie utrudnia leczenie. O wiele trudniejsze staje się też przekonanie chorej osoby do podjęcia leczenia (pogłębiony system zaprzeczania chorobie).

Udział rodziny w występowaniu anoreksji jest sprawą kontrowersyjną. Badacze wyodrębnili jednak kilka cech rodzin, które w połączeniu z innymi czynnikami mogą wywołać anoreksję. Są to min:

• granice między członkami rodziny ulegają zatarciu, problemy jednego z członków rodziny stają się problemem wszystkich, rodzice wywierają większą presję na sukcesy, oczekiwania względem dzieci są zawyżone, nierealne - anoreksja staje się polem do osiągania sukcesów, przejęcia kontroli nad własnym życiem;
• problemy małżeńskie rodziców nie są rozwiązywane miedzy rodzicami, dzieci stają się sojusznikami w utajonej walce - anoreksja w rodzinie staje się tematem zastępczym, dając złudne poczucie harmonii;
• nadopiekuńczość, brak bliskości, zamknięcie dzieci przed światem, co powoduje zbyt dużą zależność od rodziców - anoreksja daje poczucie kontroli, uniezależnienia się od rodziców;
• powtarzający się w rodzinie element poświęcania się dla dobra rodziny - anorektyczne zachowania jako sposób na poświęcanie się;
• brak elastyczności, skrępowanie rodziny rytuałami, uznawanie zmian za zło, problemy z radzeniem sobie ze stresującymi, losowymi wypadkami - anoreksja jako sposób na radzenie sobie z emocjami, wyraz buntu;
• unikanie konfliktów - „ jeżeli problem nie jest nazwany po imieniu, to nie istnieje” - ten aspekt ma silne znaczenie jako czynnik podtrzymujący chorobę, rodzina w milczeniu przyzwala na zaburzone jedzenie anorektyczki dając jej komfort i nie zmuszając do podjęcia leczenia;
• poczucie sprawiedliwości, które nakazuje rodzicom tak samo kochać i traktować wszystkie dzieci, a ponieważ nie jest to możliwe, dzieci obserwują rozbieżność między deklaracjami a czynami rodziców - anoreksja jako sposób zwrócenia na siebie uwagi;
• występowanie anoreksji w rodzinie.

Z drugiej strony widzimy nie tylko wypływ rodziny, ale także środków masowego przekazu. Coraz chudsze modelki, gwiazdy kina, muzyki i telewizji są inspiracją dla milionów nastolatek, które chcąc wyglądać tak jak ich idolki, odchudzają się poprzez głodowanie. Presja ze strony mediów, aby być piękną i szczupłą stała się powszechnym wyzwalaczem zaburzeń odżywiania.

Psychobiostymulacja jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń łaknienia. Redukuje stres, wprowadzając harmonię w systemie nerwowym, wzmacnia wiarę w siebie i poczucie samoakceptacji, doprowadza organizm do stanu równowagi psychofizycznej, a tym samym likwiduje zaburzenia.

Wiele lat temu pewne cechy uznawane były za wykształcone przez środowisko. Obecnie wiadomo, że są one determinowane genetycznie. Dlatego coraz trudniej jest rozgraniczyć te dwie sfery: biologiczną i psychologiczną. W rodzinach chorych na bulimię obserwuje się:

• konfliktowość
• tendencję do nieprzewidywalnych zachowań
• brak poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie
• patologiczne zachowania w rodzinie - około 40% odchudzających się dziewcząt w wieku 9-10 lat robi to za namową matek
• matki osób chorób na bulimię mają tendencje do bycia bardzo krytycznymi, wymagającymi, zdystansowanymi emocjonalnie względem swoich dzieci
• czasem tłem jest uzależnienie (alkoholizm, narkomania, hazard) jednego z rodziców
• nadmierne celebrowanie posiłków lub brak wspólnych posiłków - zauważono, że bulimia występuje rzadziej w rodzinach, gdzie wspólny posiłek jest częścią dnia a nie świętem
• historia zaburzeń emocjonalnych i uzależnień w najbliższej rodzinie
• historia związana z wykorzystaniem na tle seksualnym - wśród bulimiczek znacznie częściej występuje epizod wykorzystywania seksualnego. Ponadto ponad połowa doznała w swoim dzieciństwie przemocy fizycznej.

W wielu przypadkach napady żarłoczności są sposobem radzenia sobie ze stresem. Ponadto uważa się, że konflikty w rodzinie są jedną z najważniejszych przyczyn. Bulimiczka stawia sobie nierealne do zrealizowania cele, jest perfekcjonistką, przez co czuje, że zawodzi oczekiwania rodziców. Wpływ kultury masowej jest również jedną z najważniejszych przyczyn. Tak jak w przypadku anoreksji, chęć bycia piękną i szczupłą jest stawiana ponad wszystko.

Psychobiostymulacja jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń łaknienia. Redukuje stres, wprowadzając harmonię w systemie nerwowym, wzmacnia wiarę w siebie i poczucie samoakceptacji, doprowadza organizm do stanu równowagi psychofizycznej, a tym samym likwiduje zaburzenia.