Jednymi z największych cywilizacyjnych zagrożeń człowieka są różne formy uzależnień. Najczęściej występują uzależnienia chemiczne - od alkoholu, nikotyny, narkotyków i innych substancji psychotropowych. Zwykle mamy do czynienia z uzależnieniami wielokrotnymi. Uzależnienia chemiczne cechują się wysokim wskaźnikiem śmiertelności. Zainteresowanie negatywnymi skutkami nadużywania alkoholu i poszukiwanie sposobów radzenia sobie z nimi ma długą historię, a jednak nowoczesne podejście do tych problemów liczy sobie zaledwie pół wieku.
Słowo „alkohol” pochodzi najprawdopodobniej od któregoś z dwóch słów arabskich: al-kuhl (antymon, delikatny, drobny proszek) lub al-ghoul (zły duch) (Godwod-Sikorska 1982). Słowo "alkoholizm" jako nazwa zaburzenia i słowo "alkoholik" jako nazwa człowieka uzależnionego pojawiły się w połowie XIX wieku. Szwedzki lekarz Magnus Huss wprowadził te pojęcia do opisu szkodliwych konsekwencji nadmiernego picia alkoholu.
Alkoholizm to choroba ciała, umysłu i duszy, z której można się jednak wyleczyć. Powoduje utratę krytycyzmu i uczuć wyższych. Uszkadza cztery podstawowe sfery życia: fizyczną, psychiczną, społeczną i duchową. Szkody wyrządzone zdrowiu człowieka przez alkohol zależą od wielu czynników, takich jak: częstość i ilość wypijanego alkoholu, płeć, wiek, czas trwania nałogu, ogólny stan zdrowia. Osoby uzależnione posiadają bardzo silne mechanizmy obronne, które uniemożliwiają przyjęcie wiedzy na temat szkodliwego nałogu.
Psychobiostymulacja jest sprawdzoną i skuteczną metodą terapii polegającą na dotarciu do umysłu podświadomego z ominięciem wyuczonych ograniczeń uniemożliwiających powrót do zdrowia, w przypadku alkoholu - powrót do stanu pierwotnego, czyli trzeźwości.
W trakcie krótkiej relaksacji zostają ominięte ograniczenia w umyśle podświadomym, czyli mechanizmy oporu przed zmianą. Odpowiednio dobrane i podane w tym czasie treści w postaci słów i symboli aktywizują układ nerwowy na poziomie komórkowym, a otwarcie tzw. „furtki” powoduje, że podświadomość jakby w „ biegu” przyjmuje treści, dokonując wewnętrznej pracy nad rozwiązaniem danego problemu zgodnie z potrzebami pacjenta.
W przypadku alkoholizmu eliminuje myśli odpowiedzialne za uzależnienie, wzmacniając w zamian odporność psychiczną i sprawia, że chory z własnej woli nie chce pić alkoholu.
Jest to stan bezcenny, ponieważ człowiek wraca do pierwotnego stanu trzeźwości, ustępuje niepokój i walka ze sobą. Psychobiostymulacja nie powoduje uzależnienia od terapii, jest terapią krótkoterminową. Jest najłagodniejszą i jedną z najskuteczniejszych metod eliminacji uzależnienia - myśli odpowiedzialnych za nadużywanie alkoholu.
Według ekspertów ze Światowej Organizacji Zdrowia definicja uzależnienia jest określona jako psychiczny, a czasem fizyczny stan spowodowany przez interakcje żywego organizmu z substancją chemiczną. Kryteria te obejmują wewnętrzny przymus zażywania tej substancji w sposób ciągły lub okresowy. Etiologia tego typu uzależnień jest związana z czynnikami osobowościowymi, które mają decydujący wpływ i czynnikami środowiskowymi. Należą do nich: niska odporność na frustracje, niskie poczucie wartości, niski stopień autonomii, obojętność na życie i wartości duchowe, skłonność do wchodzenia w więzi toksyczne, silne kompleksy i blokady emocjonalne. Osoby podatne na uzależnienia kierują się tym co jest łatwiejsze, nie tym co wartościowsze.
W związku z tym w sposób kompulsywny odreagowują swoje problemy uciekając od nich, zamiast je rozwiązywać. Dążą w ten sposób do chwilowej poprawy nastroju za pomocą alkoholu lub innych substancji, które zniekształcają i zawężają świadomość i stany emocjonalne, zamiast pozytywnie modyfikować swoje postawy więzi i zachowania. Osiągnięcie przyjemności na drodze chemicznej, zamiast na drodze egzystencjonalnej sprawia, że człowiek chce przeżywać taki stan częściej, intensywniej i szybciej.
Ważnym kryterium uzależnienia jest niemożność przerwania w dowolnym momencie picia oraz utrzymania się w abstynencji przez dłuższy czas. Rolę w kształtowaniu mechanizmów uzależnienia odgrywa także proces interakcji substancji chemicznej z organizmem i psychiką. Alkohol odsłania naturę człowieka, zdradza często ukryte, niedostępne w doświadczeniu codziennym, na trzeźwo, patologiczne skłonności człowieka.
To patologiczny wzór zażywania alkoholu, który powoduje uszkodzenie funkcjonowania społecznego lub zawodowego.
To zażywanie go, co najmniej przez okres kilku dni, powodujące zaburzenie funkcjonowania społecznego i zawodowego, spowodowane piciem oraz tolerancją na alkohol i objawami abstynencyjnymi. Dla tych kryteriów wskazuje się następujące zjawiska jako objawy głodu alkoholowego:
To zjawiska w postaci:
Występują one po przerwaniu lub zmniejszeniu picia. Ważnym kryterium uzależnienia jest niemożność przerwania picia alkoholu w dowolnym momencie oraz niemożność utrzymania się w abstynencji przez dłuższy czas. W przypadku uzależnienia dostrzegamy, że rolę w kształtowaniu mechanizmów uzależnienia odgrywa również proces interakcji substancji chemicznej z organizmem i psychiką. Czasem jednak, mimo zamglonej i zafałszowanej świadomości, osoba uzależniona podejmuje próbę utrzymania abstynencji i podejmuje decyzję "od jutra nie piję". Zrealizowanie tego zamiaru wymaga utrzymania przez jakiś czas w strukturze JA koncentracji energii i uwagi na tym postanowieniu wewnętrznej ciągłości decyzji. Mechanizm rozprasza i rozdwaja JA, powoduje dezintegracje tego wewnętrznego wsparcia dla postanowienia i ciągłości podtrzymywania decyzji, zostaje ona zaniechana. Decyzja traci swą moc i pozostaje jedynie wspomnienie werbalnego aktu. Rozpoczyna się proces nawrotu i następny cykl.
Doświadczenie intensywnego pragnienie alkoholu, określane jako głód alkoholu, obejmuje wszystkie trzy obszary funkcjonowania psychologicznego jednostki, a więc sferę regulacji emocjonalnej, orientacji poznawczej oraz struktury JA tworzącej podstawy tożsamości. W doświadczeniu głodu (i wszystkich potrzeb) zaangażowane są inne, "wyższe" sfery funkcjonowania psychologicznego. Należą do nich przede wszystkim: system orientacji poznawczej i system JA. W przypadku faktycznego deficytu pokarmowego, na każdym z tych poziomów, jeżeli funkcjonuje poprawnie, mogą pojawić się potwierdzenia prymitywnego sygnału, by głód zaspokoić jedzeniem. W przypadku głodu alkoholowego, takie potwierdzenie też się pojawia, ale właściwie dlatego, że wyższe poziomy są zdominowane przez patologiczne mechanizmy uzależnienia.
System nałogowego regulowania uczuć powoduje, że uśmierzanie stanów przykrych przy pomocy alkoholu oraz bezpośrednie manipulowanie własnymi stanami, stają się najmocniejszym dążeniem emocjonalnym. Posiadają znacznie większą wagę dla osoby uzależnionej niż strach przed odległymi w czasie skutkami picia.
Głód alkoholowy jest to silne pragnienie lub poczucie przymusu zażycia alkoholu. Jest wiele modeli teoretycznych, które próbują wyjaśnić zjawiska powiązane z głodem alkoholowym, ale żaden pojedynczy model nie wyjaśnia wszystkich aspektów głodu alkoholowego, natomiast każdy posiada elementy, które mogą przyczynić się do powstania ogólnego, pełnego modelu. Oto cechy wybranych modeli:
W latach 70. prof. Maria Szulc stosowała hipnozę w leczeniu osób uzależnionych od alkoholu. Terapia ta nie przynosiła zadowalających wyników. W związku z tym zaczęła poszukiwać skuteczniejszych rozwiązań w tej dziedzinie. Długoletnie i żmudne badania naukowe pozwoliły na wypracowanie skutecznej metody usuwania głodu alkoholowego mającego źródło w głębokiej warstwie umysłu podświadomego. Nazwała ją biostymulacją. W trakcie poczynionych dalszych prac naukowych podniosła wskaźnik skuteczności terapii. Zmodyfikowana metoda została nazwana psychostymulacją. Ma ona głębsze możliwości dotarcia do przyczyny zaistniałego problemu alkoholowego. Tym samym pozwala na „odwarunkowanie”, czyli skuteczniejsze usuwanie głodu alkoholowego wraz z myślami prowokującymi powrót do picia. Sesje wykonywane są przy pełnej świadomości pacjenta, który kontroluje przekazywane mu treści, bez ingerencji w jego osobowość.
Psychobiostymulacja jest moją autorską metodą terapeutyczną, opracowaną na bazie biostymulacji i psychostymulacji - metod terapii prof. Marii Szulc i obecnie jest jednym z nurtów psychoterapii uzależnień. Jej wysoka skuteczność została potwierdzona przeprowadzonymi badaniami w Instytucie Psychologii UKSW w Warszawie. Jest terapią indywidualną z zapewnieniem dyskrecji i anonimowości. Sesje są przyjemne i bezpieczne (pacjenci zachowują pełną świadomość i kontrolę). Na czas terapii nie trzeba rezygnować ze swoich zajęć, wystarczy chęć zmiany siebie i swojego życia na lepsze, chęć bycia zdrowym, odważnym, wolnym i szczęśliwym człowiekiem.
W prywatnym gabinecie w Warszawie, wśród ciszy i zieleni, uzyskasz profesjonalną, skuteczną, opartą na wieloletnim doświadczeniu pomoc terapeutyczną. Tutaj odnajdziesz w sobie wiarę we własne siły, energię i chęć do działania, poczujesz się znów ze sobą dobrze.
W Gabinecie Hipnoterapii i Psychoterapii im. prof. Marii Szulc w Warszawie możesz skorzystać z profesjonalnej terapii przeciwalkoholowej.
Podstawowe cele:
W naturze człowieka trzeba dostrzec trzy sfery: psychiczną, fizyczną i duchową. Takiego podejścia wymaga terapia. Dusza i ciało (psyche i soma) tworzą nierozdzielną jedność (wzajemny związek psychosomatyczny). Każdy proces psychiczny jest równocześnie procesem cielesnym i odwrotnie. Np. każda myśl jest również elektro-chemiczną aktywnością mózgu, która powoduje odpowiednie skutki dla pozostałych układów i narządów. Niezależnie od światopoglądu w człowieku istnieje pierwiastek duchowy. Jeżeli w tych trzech obszarach istnieje dysharmonia, wówczas osoba posiada większe predyspozycje do zmiennych nastrojów, zachowań, lęków, kompleksów oraz uzależnienia od substancji chemicznych. Dopiero na tej płaszczyźnie można dokonać weryfikacji swoich zachowań.
Terapia pomaga wyjaśnić problem alkoholowy, czyli istotę choroby, jej przebiegu i zagrożeń z nią związanych. Przychodzi z pomocą w przełamywaniu oporu przed uznaniem własnego uzależnienia, wyjaśnia mechanizmy powstawania choroby alkoholowej. Chodzi tu o pełne rozpoznanie własnej sytuacji psychicznej - uzależnienie emocjonalne od alkoholu, system iluzji i zaprzeczeń stanowiący obraz psychologicznych mechanizmów obronnych, które w alkoholizmie przybrały rozmiary pasożyta toczącego ustrój. Mechanizmy obronne to rodzaj zdolności, dzięki którym ludzkie " Ja" broni się przed utratą siły, szacunku i wartości. Specjalnie dobranymi słowami - sugestiami dążę w czasie terapii do wytworzenia w pacjencie silnych motywacji życia bez alkoholu, jednocześnie wzmacniam wolę chorego i przekonuję go o możliwości całkowitego wyleczenia. Unikam stwierdzeń, że już nigdy w życiu nie weźmie alkoholu do ust, ponieważ spowodowałoby to, szczególnie na początku, zmniejszenie jego zaangażowania, a być może rezygnację z terapii. Chory bałby się, że już nigdy w życiu nie będzie mógł wypić, a więc czułby się niepełnowartościowy, wyobcowany ze świata, w którym alkohol jest elementem kultury. Czułby, że jeżeli chce wrócić do społeczeństwa, musi zrezygnować z części własnej wolności. Podświadomie więc nie chce pogodzić się z nową rzeczywistością. Poprzez sugestie wyjaśniam, że po całkowitym wyleczeniu, gdy posiądzie umiejętność samokontroli, będzie mógł okazjonalnie wypić lampkę koniaku czy kieliszek szampana, tak aby nie wzbudzać podejrzeń i niezdrowych sensacji otoczenia i jednocześnie czynnie uczestniczyć w normalnym życiu towarzyskim, które często wiąże się z alkoholem spożywanym w kulturalny sposób.
Pierwszy cykl obejmuje 21 sesji indywidualnych codziennie oprócz dni świątecznych.
W pierwszym etapie stosuje się dużą intensywność sesji terapeutycznych z uwagi na silne mechanizmy obronne, m.in. myśli o alkoholu (głód alkoholowy), które swoją siłą powodują chęć wypicia alkoholu w automatyczny sposób; szczególnie uaktywniają się pod wpływem pokusy lub stresu. Proces taki powstaje w sferze emocjonalnej, intelektualnej i w strukturze „Ja”. Ten cykl terapii obejmuje strategie związane ze zrozumieniem uzależnienia, uczeniem konstruktywnych form kontaktu z emocjami, zmianą tendencji autodestrukcyjnych, budowaniem pozytywnej wizji własnego życia, rozwojem osobistym i realizacją wartości, odbudowaniem swych związków z bliskimi osobami, zwiększeniem zdolności do rozwiązywania problemów osobistych, prowadzeniem konstruktywnego i zdrowego życia.
W trakcie tego procesu zanikają myśli o alkoholu i chory z własnej woli nie chce pić.
Po odbyciu pierwszego etapu następuje przerwa w oddziaływaniu terapeutycznym. Trwa ona sześć miesięcy i jest to okres abstynencji. Jest to faza zdrowienia. W organizmie oprócz eliminacji głodu alkoholowego następują zmiany psycho-fizjologiczne i biochemiczne, które przywracają stan równowagi (jeżeli nie było uprzednio zbyt daleko posuniętych zmian organicznych, a choroba miała charakter psychosomatyczny).
Ostatni etap terapii polega na utrwaleniu rezultatów i składa się z pięciu sesji.
Terapia daje choremu szansę nabycia kompetencji w panowaniu nad mechanizmami uzależnienia i nauczenia się rozpoznawania ewentualnych sygnałów nawrotu picia. Celem terapii psychobiostymulacji jest eliminacja uzależnienia alkoholowego. W czasie jej trwania pacjent poznaje mechanizmy choroby oraz uczy się nowego podejścia do własnych emocji. Efektem terapii jest wytworzenie braku potrzeby picia na co dzień i niechęci do alkoholu, opartych na odpowiednio dobranej motywacji. Po zakończeniu terapii zostaje usunięty głód alkoholowy, czyli myśli, które w natarczywy sposób prowokowały do sięgnięcia po alkohol. Osoba ta z własnej woli nie chce pić, alkohol przestaje być dla niej koniecznością. Nabywa pewności siebie, poczucia własnej wartości, następuje stan równowagi psychofizycznej.
Kontrolowane, jak również i okazjonalne spożywanie alkoholu może nastąpić po odbyciu tej terapii przez osoby ze średnio zaawansowanym uzależnieniem, nie powodującym głębokich zaburzeń w strukturze osobowości.
Osoby uzależnione od alkoholu w głębokim stadium ( faza chroniczna), ze zmianami organicznymi, powinny bezwzględnie zachować abstynencję, do której przygotowała ich psychobiostymulacja.
Etapy możliwości powrotu do kontrolowanego używania alkoholu osób uzależnionych w średnim stadium
Osoba uzależniona musi wziąć po uwagę to, że jest dotknięta chorobą. Podobnie jak człowiek dotknięty chorobą wrzodową, przy której należy zachować odpowiednią dietę, czy też chorobą wieńcową, w której należy ograniczyć nadmierny wysiłek fizyczny itd. Człowiek chory musi pogodzić się z pewnymi ograniczeniami, które warunkują dobre samopoczucie oraz stosować odpowiednią terapię zalecaną przez specjalistę w danej dziedzinie, aż do uzyskania powrotu do zdrowia.
Podobnie w chorobie alkoholowej wyróżnia się etapy dojścia do stanu przed chorobą:
Pełna terapia obejmuje cykl dwudziestu jeden sesji indywidualnych. W tym czasie zostają utrwalone pozytywne nawyki i wyeliminowany głód alkoholowy. Okres „rekonwalescencji” statystycznie trwa około sześciu miesięcy. Po tym czasie następuje utrwalenie pozytywnego stanu już na innej płaszczyźnie emocjonalnej i psychicznej poprzez udział w pięciu sesjach.
Aby człowiek mógł w pełni uczestniczyć w normalnym życiu społeczno-kulturalnym i towarzyskim oraz mógł okazjonalnie wypić lampkę koniaku czy kieliszek wina, powinien utrwalić i wzmocnić pozytywne nawyki w kilku sesjach (4 - 6), w zależności od samopoczucia i pewności siebie w sytuacjach, w których kiedyś nie mógł sobie z tym stanem poradzić. W tej fazie ilość spotkań z terapeutą powinna wynikać z zapotrzebowań pacjenta.
